Rammstein Röportajı [2004]

Sorunumuz Alman Olmakla...

İngiltere`de inanılmaz popüler, kendi ülkeleri Almanya`da ise son derece büyük bir tartışma konusu olan "Rammstein" totaliter imajlamı oynuyor, yoksa otantik bir Alman kültürü arayışında mı? Rammsteinla son albümleri "Reise Reise"de görülen müzikal yöndeki değişimleri konuştuk.

Rammstein, "olayı sadece eğlence olarak görüyoruz" diyor. Evet, onlar dışında özenle seçilmiş endüstriyel metal riflerini adeta bir sirk şovu edasında sunan başka bir metal grubu düşünmek mümkün değil. Fakat yukarıdaki açıklama onların yarı şaka yarı ciddi birer Nazi hayranı oldukları yönündeki söylentiler hatırlanınca kulağa şüpheli ve fazlaca naif geliyor. Binlerce İngiliz hayranlarının konserlerinde tüm şarkı sözlerini kelimesi kelimesine tekrar ettikleri gözönüne alındığında, Hitler`in başaramadığı Birleşik Krallığı fethetme görevini Rammstein`ın başardığı rahatlıkla söylenebilir. Hatta grubun,
Almanların kendilerine olan güvenlerini geri kazanmalarına yardım ettiği iddiaları 1930`ların Almanyasında seçmenlerin kalbini çalan seslenişleri fazlasıyla hatırlatmıyor değil. Bütün bu konularla grubun basçısı Oliver Riedel ve davulcu Cristoph Schneider`ın kafalarını şişireceğiz; ama öncesinde söylemeliyiz ki yeni albümleri "Reise Reise" her ne kadar herhangi birimizi ani bir Polonyayı işgal etme isteğiyle doldurabilecek kapasitedeysede 2001`deki efsane albümleri
Mutter`den fazlasıyla farklı bir albüm. Hatta kendilerini de eğlendiren bu parodik yeni albüm Rammstein`ın kurulduğundan beri müzikal açıdan ilk kez yön değiştirdikleri çalışma gibi geliyor kulaklara.

Reidel ve Schneider bütün bunları doğruluyor. "Son Mutter turunun ardından kendimize bir yıl izin verdik ve daha sonra stüdyoya girdik. Bu aranın da verdiği etkiyle olsa gerek daha renkli bir albüm çıktı ortaya. Farklı ritimler kullandık, yaşlanıyor ve yavaşlıyoruz! Büyük farklardan birisi çok fazla elektronik ve endüstriyel teknoya dayalı elementler kullanmamış olmamız. Tipik Rammstein soundundan sıkıldık. Herşeyi aynı anda kullanmaktaydık, hatta bazen gerekli olmadığı anlarda bile! Öğrendikki bazen bazı şeyleri (Sampler gibi) çıkarırsakta hiç birşey kaybetmiyoruz. Bu kez daha çok canlı enstrüman kullanmaya çalıştık; canlı obua, canlı akerdeon, bir çocuk korosu ve birde kilise korosu örnek verilebilir. Rammstein geleneği pop aranjmanlı ve hard rifli bir metal grubu olmaktı. Bundan da sıkıldık.
Farklı şeyler yapmak istedik bu kez!"

Ve yaptılarda. Açılış parçası 30 saniyelik bir akerdeon solosuyla bitiyor. Son üç şarkı da ("Stein um Stein", "Ohne dich", "Amour") slow parçalar. "Moskau" Eurovision şarkı yarışmasındakilere aşık atabilecek cinsten. İlk single "Mein Teil"in ardından geçtiğimiz günlerde çıkan "Amerika"nın nakaratı ise ölüm döşeğinde bile ağızlara sakız olacak cinsten. Sadece "Los" şarkısındaki akustik gitarlardan ve sonundaki armoni solosundan hoşlanmadığımı söylüyorum. Schneider itiraf ediyor:

"Los bir önceki prodüksiyondan arta kaldı. Komik bir Rammstein country sonucu versin diye bilerek akustik çaldık. Akerdeon melodisi ise özellikle Hamburg taraflarında popüler, geleneksel bir 'deniz perisi şarkısı' melodisi."

Ya Amerika? Rammstein'da Bush`tan nefret eden gruplar arasında yerini aldı demek mi bu?

"O şarkı Amerika kültürünün kendisini diğer kültürlere nasıl empoze ettiğinin bir hatırlatması sadece" diye yanıtlıyor Oliver. "Tüm şarkılar Irak savaşı sırasında yapıldı. Savaştan önce Amerika mükemmel deyip ülkeyi turlardık bolca. Ancak Amerikan hükümeti yaptıklarıyla Amerikalıların ününe geri dönülemez zararlar verdi. Empoze edilen değerlere gelince, insanların Almanyadan çıkan herşeyi (Filmler, futbol, müzik) sıkıcı bulması sürpriz değil aslında. Çünkü burada herkes diğer kültürleri kopyalayıp kendi kültürlerini sepete atıyor, hiç bir zaman Hollywood filmleri kadar iyi olmayacak Hollywood stili filmler yapıyorlar mesela. Bunları değil, otantik bir kültüre ihtiyacımız var. Alman olmakla bir sorunumuz var!"

Çoğu Almanın da Rammstein`la sorunları var. Grup Almanya kimliğinin, örneğin bilim yada edebiyatla değil, "güç"le pekiştirilmesine sorumsuzca yardımcı olmakla suçlanmakta. Schneider düşünceli cevap veriyor:

"Rammstein olarak söylemek istediğimiz şu: babalarımız ve dedelerimizin verdiği zarar yüzünden sorumlu tutulan bir nesil olmak istemiyoruz. Yeni bir ulus olarak kimliğimizi bulmaya çalışmak istiyoruz. Kendimizle ilgili hiç birşeyi yüceltmek gibi bir amaç içinde değiliz. Sadece hakkımız olan sanatsal ifade özgürlüğünden faydalanmak istiyoruz. Eğer tarihinizle başa çıkmanın yollarını kendiniz seçme özgürlüğüne sahip olabilirseniz, herşeyin daha çabuk çözümleneceğine inanıyoruz. Sonuçta Rammstein bir eğlence aracı.
Bazı insanlar seviyor, bazıları ise sevmiyor."

Sonuç "?". Ama şunu söylemek lazım ki, Rammsteinsız bir dünya kesinlikle daha sıkıcı olurdu.

Kaynak : Terrorizer UK