Katatonia Röportajı [2006]

Katatonia'da gökgürültüleri eşliğinde bir değişim söz konusu! 13 Mart'ta çıkmış olan yeni albümleri The Great Cold Distance,
grubun 1996'da yayınlanmış olan Brave Murder Day albümlerinden bu yana çıkardıkları en agresif albüm. 2003'te çıkardıkları
Viva Emptiness, grubun içinde hapsolmuş öfkenin bir kez daha gün ışığı görmeye başlamış olduğunun kanıtıydı zaten. Grup
her ne kadar son on yılda yaptıkları daha 'herkese açık' sound sayesinde fanlarının sayısını arttırabilmişse de, eskilere dönmeleri
gerekli bir değişmeydi. Çünkü her ne kadar popüler olsalarda Discouraged Ones, Tonight's Decision ve Last Fair Deal Gone Down gibi
albümleri grubun müzikal açıdan kendilerini geliştiremedikleri bir dönemi yansıtmakta. Yine de bu formül tutmuştu ve kimse
şikayetçi değildi. Ama sanırız değişim zamanı geldi.

"Katılıyorum" diye söze başlıyor grubun frontmani Jonas Renkse. "Bahsettiğiniz albümler, farklı olguları temsil etselerde
aynı tatda olduklarından bir 'üçlü' olduklarını söyleyebiliriz. Viva Emptiness albümü için beste yapmaya başladığımızda Last Fair Deal Gone Down
için turneleri yeni bitirmiştik ve anlamıştık ki bestelerin daha sert kısımları canlı olarak kulağa daha da güzel geliyor. Böylelikle
müzikte daha sert bir sound kararına dönüş kararını almış olduk."

Bu 'daha sert bir sounda dönmek' deyimi az bile kalmakta. The Great Cold Distance'da daha önce göstermedikleri bambaşka bir öfke
ve kesinlik var. "Aslında hiç bir zaman oturupta daha teknik birşeyler yapmalıyız diye düşünmedik. Kendimizi aşmak istedik her zamanki gibi.
Daha karmaşık bir yol izlemek daha doğal geldi bu kez. Bugüne kadar şarkılarımız hep basit oldu. Bu kötü bir şey değil. Ama birkaç yıldır
bunu yapıyoruz zaten. Biraz daha farklı birşeyler yapmak istedik. Abartacak kadar değil ama, ilginç olacak kadar. Grup için güzel bir deneyim
oldu, daha önce yapıldığını da sanmıyorum. Mesela Meshuggah gibi bir gruptan agresif ve extrem vokal beklersiniz, ama biz bunu
kendimizce yapmak istedik ve bence clean vokalin farkından dolayı gerçekten de güzel oldu."

Böylesine güçlü bir müzik dünyaya kendisini gösterirken doğru yansıtılmayı hakediyor. Gerçektende albüm fotorafları Katatonia'nın
kendilerini 14 yılın ardından nasıl gördüklerini binlerce kelimeden iyi açıklıyor. Grup arka planda tıpkı Entombed'un 90'ların başlarında
kullandığı gibi büyük beyaz bir haçla siyah giysileri, belli belirsiz bakışları ve yüzleriyle hala "metal" olmanın ne demek olduğunu özetliyor.
Jonas: "O haç burada, Stockholm'de çok büyük bir mezarlıkta bulunuyor ve onu bilmeyen yok diyebiliriz. İlk başta Entombed'da aynı şeyi
yaptığı için haçın önünde resim çekilmemekten yanaydı kararımız. Oraya vardığımızda mezarlığın başka yerlerinde resimler çekildi, sonra inanılmaz büyük
bir haç olduğu için kendimize saklamak adına bir kaç tanede onunla çekildik. Resimleri gördüğümüzde inanamadık ve neden kullanmayalım ki
dedik. Eski günlere bir selam ve Entombed'a da bir saygı niteliğinde oldu. Zaten ilk başladığımızda büyük Entombed hayranlarıydık."

Albüm hazırlanırkende kendinize güveniniz bu kadar yerinde miydi? "Her yeni albümün hazırlığında heyecanlanırız. Sonuçta ortaya nasıl bir şey
çıkacağını bilemezsiniz. Zaman ilerledikçe herşey daha da netleşir ve kolaylaşır. Beş altı şarkı ana hatları ile ortaya çıktığında zaten
tüm albümün nasıl bir şekil alacağı yolunda bilginiz olmaya başlar. My Twin şarkısını bestelerken onun yeni bir Teargas olacağını
biliyorduk. En başından belliydi bu". My Twin'i, yani albümden çıkan ilk single'ı dinlerken anlıyoruz ki bu bir klasik son dönem Katatonia şarkısı.
"Kesinlikle, ben de öyle düşünüyorum" diyor vokalist. Peki ya tuhaf bir şarkı olan Soil's Song? "O şarkı konusunda şüpheliydik.
Bizim de kulağımıza vokallerden önce de sonra da garip gelmişti. İnsanlar hemen dinleyip geçsinler diye albümde başa bir yerlere koyduk zaten.
Albümü dinlettiğimiz herkes 'o öldürücü şarkı neydi?' tepkisini verdi ama o şarkıyı duyar duymaz. July adlı parça da hafif mistik
sözleriyle diğerlerinden hemen ayrılıyor. "Sanırım o parçayı temmuz ayında stüdyoda yazmıştım. Biz yaz gecesi insanın kendini kötü hissetmesinden bahsediyorum
orada. Kış aylarında depresyonda olmak kolaydır. Ama yazın depresyonda olmanın daha zor yanları vardır bence."

Jonas'la 8 yıl önce yapılmış bir röportajda bazı grupların depresyonu biraz fazla hevesle anlattıklarını söylediğini hatırlatıyorum. "Evet
bunu söylediğimi hatırlıyorum. Ben çok büyük şeyler hakkında yazamam mesela. Herşeyi olabildiğince gerçekçi anlatmayı seçmişim. July mesela
kaybedilmiş bir aşk için yazılmış bir şarkı değil. Ama kırık kalp temalı. Farklı bir çevre yaratmak istedim o şarkı için. Bildiğimiz trajedinin
dışında birşeyler olsun istedim. Belki on yıl önce bugünlere gelebileceğimizi tahmin edebilirdim ama 12 yıl önce edemezdim. Herşey Brave Murder Day'le başladı
aslında. Çünkü peri masallarındaki üzüntüden uzaklaşıp gerçekte ne hissettiğimle ilgili sözler yazmak istiyordum. Kendimizi
geliştirdiğimiz doğru ama. Viva Emptiness'teki küfür hali mesela; bu bir Katatonia albümünden bekleyeceğiniz birşey değildi. O yüzden
oraya koyduk o küfürleri. Biliyordum ki bazı insanlar şok olup şikayet edecekler, ama ben onu oraya bir sebepten ötürü yazdım"

Katatonia'nın üretken bir grup olduğu sır değil. Ay ışığı ve underground kelimelerini çağrıştıran October Tide ve Diabolical Masquerade
albümlerinden tutunda, daha az ciddi ama daha çok kar getirmiş Bloodbath'a kadar pek çok başarılı albüme imza atmış bir gruptan bahsediyoruz. Ayrıca
2005'teki Wacken performansları bu işin içinde sadece para için olmadıklarını da kanıtladı. Jonas'a eski dostları Mikael Akerfeldt ve Dan Swano'nun da
destekleriyle hayatında ilk kez kırk bin "metalhead"in önüne çıkmanın nasıl bir duygu olduğunu soruyorum. "Benim için çok tuhaftı.
Daha önce hiç bir konserde bas yada gitar çalmamıştım ve neler olacağını kestiremiyordum. Sahnede çalabildiğimin en iyisini çaldım
ve sonra da sarhoş olmaya konsantre oldum. Katatonia olarak o kadar büyük bir dinleyici kitlesine hiç çalmamıştık ve sadece
eğlenmek için kurduğumuz bir grupla orada çalabilmek çok garipti. Hemen belirtelim, Renkse ve Akerfeldt yukarıda da bahsettiğimiz
gibi çok iyi dostlar; hatta geçmişlerinde birbirlerinin kirasını ödemeye yardımcı olacak kadar. (Hatta Opeth'e double albüm çıkarmalarını
öneren de Renkse'ymiş) Kurdukları grupları 10 yıldan uzun bir süredir devam ettiren ve hayatlarının en büyük konserlerini vermiş bu iki arkadaş
konserden sonra neler konuştu? "Sadece ne kadar yol katettiğimizden bahsettik. Mikael ve ben hep herşeyden fazla müzikle ilgilendik. Bazı geceler
birlikte sabahlara kadar albümlerden bahsederdik.



Terrorizer Uk